Ağaç Çeşitleri Ve Kullanım Yeri

Ağaç Çeşitleri Ve Kullanım Yeri

Ağaç çeşitleri ve kullanım yeri özellikleri Mobilya

IHLAMUR  YAPISI:

Çok sayıda değişik türü vardır. Yaz ıhlamuru, kış ıhlamuru, gümüş olan ve Kafkasya ıhlamuru yaygın
olanlarıdır. Olgun odunlu ağaçlar grubundandır. Dış odunu geniştir. Dağınık gözeneklidir. Yıl halkaları
bütün kesitlerde belirsiz görüntüsü verir. Öz ışınları da öyledir. Gözenekleri küçüktür. Genellikle çıplak
gözle görünmez. İç odun ili dış odunun rengi birbirine benzer.

ÖZELLİKLERİ:

Ağaç Çeşitleri Ve Kullanım Yeri Çok yumuşak bir ağaçtır. Eş yapılıdır. Dokusu ve görünüşü düzgündür. Sıkı ve ince yapılıdır. Esnektir.
Kururken çok çeker. Açık havada ve değişen hava şartlarında kısa zamanda bozulur. Fiziki etkilere
dayanımı azdır. Çok kolay işlenir. Çivi ve vida ile zayıf, tutkalla iyi bağlantı kurar. Zor verniklenir.
AĞIRLIĞI: Hava kurusu ağırlığı 0.40 gr/cm3 (Özgül ağırlığı) tür.

KAVAK YAPISI:

Titrek kavak, Al kavak, Konak kavak, Piramit kavağı ve Kanada kavağı en çok bulunan türleridir. Gövdenin
tümü dış odun özelliği gösterir. Al kavak göbek yapmaz. Diğer türleri olgun odunlu ağaçlar gurubuna girer.
Bütün kavak türleri dağınık gözeneklidir. Yıl halkaları ve damarları belirli görüntü vermezler. Gözenekleri
ve öz ışınları çıplak gözle görünmez. 　 RENGİ: Türüne göre beyaz, kirli beyaz, sarımsı beyaz olan kavakta
bazen kahverengi göbek oduna rastlanır.

ÖZELLİKLERİ:

Çok yumuşak, kaba ve gevşek yapılıdır. Uygun koşullarda az çalışır, aç çatlar, Kolay kesilir, ancak aletlerin
kesici ağızlarını çabuk köreltir. Tutkalla iyi bağlantı kurar. Fizik etkilerine dayanımı zayıftır. İyi boyanır.
Zor verniklenir. 　AĞIRLIĞI: Hava kurusu kavağın özgül ağırlığı 0.45gr/cm3 tür.

KESTANE  YETİŞTİĞİ YERLER:

Ağaç Çeşitleri Ve Kullanım Yeri Güney Avrupa’da ve Avrupa’nın orta bölgelerinde, Balkanlarda Yugoslavya, Bulgaristan ve Yunanistan’da,
Türkiye’de Kafkaslarda, İtalya’da Alptekinlerde ve Alper’in güney yamaçlarında, İspanya’da, Kuzey
Afrika’da yerli olarak bulunmaktadır. Yurdumuzda: Karadeniz kıyılarında, İstanbul dolaylarında, Ege
bölgesinde, Antalya’nın doğusunda yetişir. YAPISI: Kereste olarak meşeye çok benzer. Göbek odunludur.
Dış odunu dar iç odunu geniştir. Çember gözeneklidir. İlkbahar dokusu gövde görülebilecek gözeneklidir.
Sonbahar dokusundaki gözenekleri ile görülmeyecek şekildedir. Öz ışınları gözükmez buda meşeden ayıran
en önemli özelliğidir. 　RENGİ: Dış odunu kirli sarı, bazen beyaz veya gri olur. İç odunu sarı kahverengidir.

ÖZELLİKLERİ:

Sert, sıkı yapılır, Esnektir. Kolay kırılır. Uzun iplikli olduğu için kolay bükülür. Az çalışır. Kolay işlenir.
Havanın bozucu etkisine dayanıklıdır. Çok iyi boyanır. İyi verniklenir. Su altında olağanüstü bir dayanma
sahiptir. Çivi yada tutkal iyi bağlantı kurar. 　AĞIRLIĞI: Hava kurusu özgül ağırlığı 0,56 gr/cm 2 tür.
KULANIŞLIĞI: Yapıların dışında, doğramacılıkta, köprü ve iskele ayaklarında kullanılır. Mobilya
üretiminde masif ve kaplama olarak değerlendirilir. Özellikle bükme mobilya larında aranan bir ağaçtır.

ARMUT YETİŞTİĞİ YERLER:

Ağaç Çeşitleri Ve Kullanım Yeri Türkiye’nin bütün bölgelerinde dağınık halde bulunur. 　YAPISI: Olgun odunlu ağaçlar gurubundandır.
Dağınık gözeneklidir. Yılhalkaları belirlidir. Gözenekleri çıplak gözle görülmeyecek kadar küçüktür. Bazı
türleri parıltılı olur. 　RENGİ: Açıktan kırmızı kahverengidir.

ÖZELLİKLERİ:

Orta sert sıkı dokuludur. Kururken çok çeker ve şekil değiştirir. İyi kurutulduktan sonra aç çeker. Az
esnektir. Kırılgandır. kolay işlenir. Nemli havaya pek dayanıklı değildir. Eş yapılıdır. Çok iyi boyanır ve
verniklenir. 　AĞIRLIĞI: Hava kurusunun ağırlığı 0.70 gr/cm 3 tür. 　KULLANIŞLIĞI: Masif ve özellikle
kaplama olarak mobilya üretiminde, tornalı, asmalı işlerde, heykel yapımında, gönye, cetvel gibi aletlerin yapımında kakma işlerinde kullanılır.

HUŞ YETİŞTİĞİ YERLER:

Doğu Karadeniz ve Doğu Anadolu bölgelerinde yetişir. Yetiştiği bölgede kayın veya süpürge ağıcı olarak
isimlendirilir. 　YAPISI: Adi huş ve beyaz huş olarak bilinir. Olgun ağaçlar grubuna girer. Dağınık
gözeneklidir. İlkbahar ve sonbahar dokularında belirli ve yapısal farklar bulunmaz. Ancak sonbaharda
daha koyu renklidir. Uzsun iplikli ve düzgün yapılıdır. 　RENGİ: İç odunu ile dış odun aynı renktedir. Huş
tarımsı beyaz bir ağaçtır. Bazen göbeğe yakın dar bir bölümü çok açık kahverengidir.

ÖZELLİKLERİ:

Sıkı ve ince yapılıdır. Orta sert bir ağaçtır. Bükülgendir. Fizik etkilerine dayanımı iyidir. Zor yarılır. Kolay
ilenir. Kururken çok çalışır ve çatlar. Torna işlerinde güçlük çıkarır. Açık havaya dayanıksızdır hemen
çürür. Çivi ve vida ile bağlantı zayıf olur. Tutkalla iyi yapışır. Çok yi boya ve vernik tutar. 　AĞIRLIĞI:
Hava kurusu özgül ağırlığı 0.62 gr/cm 3 tür. KULLANIŞLIĞI: İyi bir mobilya ağacıdır. Oturma mobilya
larında, oymalı işlerde, müzik aletlerinde, kızak ve kayak, kontrplâk üretiminde, fıçı, makara mekik,
ayakkabı kalıbı yapımında kullanılır.

ZEYTİN YETİŞTİĞİ YERLER:

Vatanı Türkiye’dir. Özellikle Ege ve Marmara da yetişir. 　 YAPISI: Gözenekleri çıplak gözle görünmeyecek
şekilde dağınıktır. Is ışınları belirsizdir. Göbek ağaçlı odunlu ağaçlar gurubuna girer. 　RENGİ: Dış odun
açık sarı, iç odunu açık veya koy kahverengidir.

ÖZELLİKLERİ:

Sıkı yapılı ve sert bir ağaçtır. Genellikle kolay işlenir. Düzgün yüzey verir. Hava değişimine dayanımı
sınırlıdır. Fizik dayanımı ortadır. Kuru zeytinin çalışma oranı azalır. 　AĞIRLIĞI: Özgül ağırlığı ortalama
0.94 gr/cm3 tür. 　KULLANILIŞI: Mobilya üretiminde en çok kaplama olarak kullanılır. Zeytin damar
deseni yüzünden kendine özgü bir görüntü sağlar. Fırça sapı ve biblo yapımında kullanılır.

MEŞE YERLETİĞİ YERLER:

Türkiye’deki bütün ormanlarda karışık halde, bazen de ayrı orman halinde bulunur. Özellikle Trakya’da,
Marmara ve olu dolaylarında bol meşeye rastlanır. Yetiştiği bölgelerde bazen pelit, bazen de palamut ağıcı
diye isimlendirilir. 　YAPISI: Göbek odunlu ağaçlar grubundandır. Dışı odunu dardır. Çember
gözeneklidir. Özkesitte parlak pulcuklar veya şeritler halinde özışınları vardır. Öz ışınların en belirgin
göründüğü ağaç türü meşedir.

Öz ışınlarında mat kesitteki görünüşü koyu renkli çizgiler halindedir.
İlkbahar dokusunda gözenekler küçülür ve sıklaşır. Yıl halkaları belirgindir. Damar kesitte, gözeneklerin
oluşturduğu damar desenleri görünür. Meşenin çok sayıda değişik türü vardır. Bu nedenle yapısal
nitelikleri farklı meşe ağaçları ile karşılaşmak doğaldır. Genellikle kaba dokulu ve iri gözeneklidir.
RENGİ: Meşenin rengi genellikle kirli sarıdır. Dış odunu kirli sarımsı beyazdır. Göbek odunu koyu
sarıdır. Bazı türlerin dış odunu açık pembe, göbek odunu açık kahverengidir.

ÖZELLİKLERİ:

Meşe ağacının yaklaşık 400 türü vardır. Bu türleri kesinlikle birbirinden ayırmak çok güçtür. Ağaç işleri ve
mobilya endüstrisinde sertliğine ve yumuşaklığına göre değerlendirilir. Meşenin sert ve yumuşak olmasa
çoğunlukla yetiştiği yer bağlıdır. Dar ve sık halkalı meşe kerestesi eş yapılı özellik gösterir ve genellikle
yumuşak olur. Kalın ve seyrek halkalı meşenin kerestesi sert olur. Zor işlenir. Meşe genellikle az çalışır.
Kola yarılır. Bazı türleri orta sert, bazıları serttir. Meşenin türleri arasında az esnek ve çok esnek olanları
vardır. Yumuşak kereste veren türleri kolay işlenir. Havanın ve nemin bozucu etkilerine arşı en büyük
dayanımı gösteren ağaçtır.

Dış odunu, iç odunu kadar dayanıklı değildir. Bünyesindeki bol toner yüzünden,
en iyi boyanabilen ağaç meşedir. Özellikle kimyasal boyalarda ve bu durum açıkça görünür. Kolay
verniklenir. Ancak iri gözenekli olduğu için mat verniklenecek işlerde kullanılması daha uygundur.
AĞIRLIĞI: Meşenin hava kurusunun özgül ağırlığı ortalama 0.86 gr/cm3 tür. 　KULLANILIŞI: Kalın ve
seyrek halkalı sert meşe kereste yapıların dış ve iç bölümlerinde, kapı, pencere, merdiven, döşeme
kaplamasında, parke yapımında kullanılır. Takım sapları, fıçı, vagon, araba, gemi, kayık, köprü ve iskele
ayaklarında sert meşe kereste olumlu sonuç verir. Yumuşak tür meşenin masif ve kaplaması mobilya
üretiminde, yapıların iç bölümlerinde, dekorasyon uygulamalarında aranan bir gereçtir.

AKGÜRGEN 　 YETİŞTİĞİ YERLER:

Ağaç Çeşitleri Ve Kullanım Yeri Türkiye’de Karadeniz, Trakya ve Marmara sahilleri ile iç bölümlerde bulunur. Ormancılar ve kerestecilerin
bazıları akgürgeni gürgen, fırınlanmış (kırmızı) gürgeni de kayın olarak isimlendirilirler. 　YAPISI: Olgun
odunlu ağaçlar grubundandır yıl halkaları açık ve belirli görünmez. Dağınık güvenilir. Gözenekleri çıplak
gözle görülmeyecek kadar küçüktür. Yıl halkaları bazen dalgalıdır. Çok belirgin olmayan öz ışınları vardır.
RENGİ: Çoğunlukla sarımsı beyaz, bazen de gri beyazdır.

ÖZELLİKLERİ:

Çok sert, ağır ve sıkı yapılıdır. Bükülmeye karşı dayanıklıdır. Zor yarılır. Zor işlenir fakat temiz yüzey verir.
Çok çalışır. Çok çatlar Çalışma sonunda kamburlaşır. Özellikle değişen hava koşullarında kısa sürede
bozulur ve çürük iyi verniklenir. 　AĞIRLIĞI: Ak gürgenin hava kurusunun özgül ağırlığı yaklaşık 0.75
gr/cm3 tür. 　KULLANILIŞI: Yapı marangozluğu ve mobilya üretiminde kullanılması uygun değildir.
Küçük boyutlu fakat sağlam olması gereken yerlerde olumlu sonuç verir. Ağaçtan yapılan aletlerde
kullanılır. ( Mutfak aleti, ayakkabı kalıbı, Ölçü aletleri vb.)

DIŞ BUDAK 　 YETİŞTİĞİ YERLER:

Ağaç Çeşitleri Ve Kullanım Yeri Karadeniz, Marmara ve Trakya sahillerinde ve İç Anadolu’nun iç kesimlerinde bulunur. Genellikle karışık
orman halindedir. Adapazarı dolaylarında üst yalnız başına ormanı oluşturur. 　YAPISI: Olgun odunlu
ağaçlar gurubundandır. Dış odunu geniştir. Ortalama 50 yaşındaki dış budakta göbek odun oluşum başlar.
Gözenekleri çember biçiminde dağılır. İri ve çok gözeneklidir. Özışınları vardır fakat parlak ve belirli
görüntü vermezler. İlkbahar halkası gevşek ve iri gözenekli, sonbahar halkası ise sıkı yapılır ve ince
gözeneklidir. Bu yüzden canlı damar görüntüsü verir. Bazen dalgalı, parıltı, çiçekli olur. 　RENGİ: Dış
budağın dış odunu beyaza çok yakın renktedir. İç odun açık kahverengidir. Zamanla koyulaşır.

ÖZELLİKLERİ:

Sert ağır, sıkı yapılı bir ağaçtır. Kolay işlenir. Zor yarılır. Kuru ortamda dayanıklıdır. Havanın değişen
etkilerinden çabuk bozulur. Böcekler ve mikroorganizmalar tarafından kolay yıkımlanmaz. Uygunsuz
koşullarda depolanırsa odaklanır. Çok çeker. Tutkal, çivi ve vida ile orta derecede bağlantı kurar. İyi
verniklenir. Su boyaları ile zor boyanır. 　AĞIRLIĞI: Hava kurusu özgül ağırlığı 0.68 gr/cm3 tür.
KULLANILIŞI: Yapı kerestesi olarak kullanılması uygun değildir. Masif ve kaplaması mobilya üretiminde
çok kullanılır. Tornacılıkta olumlu sonuç verir. Kontrplak üretiminde yararlanılır. Mobilya ve iç mimarîden
başka, alet yapımında, spor araçlarında kullanılır.

KARAAĞAÇ 　 YETİŞTİĞİ YERLER:

Karadeniz bölgelerinde orman halinde, diğer bölgelerde dağınık halde yetişir. 　YAPISI: Karaağaç göbek
odunlu bir ağaçtır. Çember gözeneklidir. İlkbahar dokusu açık renkli, çok gözenekli ve kaba yapılıdır.
Sonbahar dokusu koy renkli daha küçük gözenekli ve sakı yapılıdır. Özışınları özellikle özkesitte açık
kahverengi küçük parlak pulcuklar halinde görünür. Karaağacın iletken dokusunu oluşturan gözenekler
iridir. İğne yırtığı şeklindedir ve çıplak gözle görünür. Yıllık halkaları belirlidir. Damar kesitte canlı ve
belirli damar süsleri vardır. 　RENGİ: Yeni kesilmiş karaağaçta dış odun sarımsı beyazdır. Zamanla
koyulaşarak açık kırmızı kahverengi olur. İç odunu ise açın tonda çikolata kahverengi rengindedir.

ÖZELLİKLERİ:

Ova karaağacı en değerli türdür. Ova karaağacı ile dağ karaağacının teknik nitelikleri eşdeğerdedir. Hercai
karaağacın kalitesi diğerlerinden düşüktür. Ova karaağacın kerestesi sert, sakı yapılıdır. Uzun liflidir, Meşe
gibi dayanıklıdır. Basınca karşı dayanımı iyidir. Zor işlenir. Kesici aletlerin ağızlarını çabuk körletir. İyi
boyanır ve verniklenir. 　AĞIRLIĞI: Hava kurusunun özgül ağırlığı yaklaşık olarak 0.64 gr/cm 3 tür.
KULLANILIŞI: İyi bir mobilya ağacıdır. Masif ve kaplama olarak mobilya üretiminde çok kullanılır. Zengin
damar desenleri yüzünden aranır. Kök kaplamalarda desen daha da güzelleşir. Kendisine özgü görünüşü
olan mobilya lar üretmek olanağını verir. Tornacılıkta, parke üretiminde, kayıkçılıkta köprü ve iskele
inşaatında kullanılır.

CEVİZ YETİŞTİĞİ YERLER:

Türkiye’nin hemen her yerinde yetişir. Orman oluşturmaz. Bahçelerde, tarlalarda yetiştirilir. 　YAPISI:
Göbek odunlu ağaçlar grubundandır. Dış odun dardır. Dağınık gözeneklidir. İlkbahar dokusunu oluşturan
gözenekleri, sonbahar dokusunu oluşturan gözeneklerinden iridir. Yıl halkaları kesin ve belirli bir şekilde
birbirinden ayrılır. Gözenekler, başkesitte küçük delikler halinde. öz ve damar kesitte iğne yırtığı halinde
görünür. Cevizin öz ışınları gözle görülmeyecek kadar küçüktür. İlkbahar ve sonbahar dokularının farkı,
renkte olması yüzünden özkesitte değişik renkte paralel çizgiler görülür. Damar kesitli zengin damar
desenleri oluşur. Damarlı, dalgalı, parıltılı türleri vardır. Cevizin köke yakın bölümlerinden çıkarılan kök
kaplamalar çok canlı simetrik desenler elde etme olasılığını verir. Böyle kaplamalar özellikle klasik mobilya
üretiminde aranır. 　RENGİ: Dış odunu sarı, gridir. Göbek odunu açık sütlü kahverengiden koyu
kahverengine kadar değişir.

ÖZELLİKLERİ:

Cevizin kerestesi orta sert ve sıkı elyafladır. Ağır ağaçlardandır. Çivi, vida ve tutkalla bağlantı kurma niteliği
yeterlidir. Fizik etkilere dayanımı iyidir. Çok çalışır ve çok çeker. Kolay yarılır. Yalnız kuru ortamda
dayanıklıdır. Kolay ve rahat işlenir. 　AĞIRLIĞI: Hava kurusu lahde ki Cevizin özgül ağırlığı yaklaşık 0.65
gr/cm 3 tür. 　KULLANILIŞI: Üstün nitelikli ve estetik yönünden değerli bir mobilya ağacıdır. İç
mimarcılık tada çok aranır. Masif v kaplama olarak kullanılır. Oymalı ve tornalı işlerde başarılı sonuç verir.
Müzik aleti ve model yapımında kullanılabilir.

AKÇAAĞAÇ 　 YETİŞTİĞİ YERLER:

Gürgen ormanlarında karışık halde bulunur. Ayrıca Trabzon, Bolu, Kırklareli, Bursa, Denizli ve Antalya
dolaylarında yetişir. Bazı bölgelerde kelebek ağacı diye bilinir. 　YAPISI: Yaklaşık 150 türü bulunan küçük
bir familyadır. Çoğunlukla yaprağını döken, elsi loblu, zıt konumlu, bazen de tüysüz veya basit yapraklıdır.
Norveç akça ağacı, Çınar yapraklı Akçaağaç, Tatar Akçaağaç, İtalyan akça ağacı, Fransız akça ağacı Balkan
Akça ağacı, Doğu akça ağacı diye çeşitleri vardır. 　RENGİ: Dağ akça ağacı hafif sarımsı beyaz, ova akça
ağacının rengi pembe beyazdır. Akça ağacın rengi zamanla ve kendiliğinden sararır.

ÖZELLİKLERİ.

Akçaağaç sert ve sıkı ağaçlardandır. Eş yapılıdır. Kolay işlenir. Esnek ve oldukça bükülgendir. Az çeker,
Çarpılmaya ve çatlamaya eğilimi vardır. Nemli ortamda çok duyarlıdır, kolay çürür. Uygunsuz koşullarda
böcekler ve mikroorganizmalar yıkımlanır. 　AĞIRLIĞI: Bütün türleri aynı ağırlıkta değildir. Hava kurusu
akça ağacın özgül ağırlı 0.56-0.68 gr/cm3 arasında değişir. 　KULLANILIŞI: Masif ve kaplama olarak
mobilya üretiminde, müzik aletlerinde, mutfak aletlerinde, ayakkabı kalıplarında, oymacılıkta,
kakmacılıkta, kıl testeresi ile hazırlanan ince işlerde, oyuncak, makara el aletlerin saplarında

KIZILAĞAÇ 　 YETİŞTİĞİ YERLER;

Karadeniz, Trakya, Marmara, Akdeniz kıyı bölgelerinde dere içlerinde yetişir. 　YAPISI: Kızılağaç olgun
odunlu ağaçlar grubundandır. Dağınık gözeneklidir. Gözenekleri çıplak gözle görülmeyecek kadar
küçüktür. Yıl halkaları belirlidir. Özkesitte şeritler ve pulcuklar halinde öz ışınlar görülür. Özışınların
damar kesitteki görünüşü koyu renkli çizgiler halindedir. İç odun ile dış odunu arasında belirgin renk farkı
yoktur. Damar kesitte kendiliğinden oluşan lekelere rastlanır. İlkbahar ve sonbahar dokuları belirli çizgiler
halinde birbirinden ayrılmaz. Damar süsleri de belirsizdir. 　RENGİ: Beyaza yakın çok açık kahverengi
veya pembe beyazdır. Kesilip havada bırakılan kızılağaç, sarımsı kırmızı olur. Kurudukça rengi pas
kırmızısına dönüşür.

ÖZELLİKLERİ:

Hafif, yumuşak, gevşek yapılı ağaçtır. Kolay yarılır. Az esnektir. Çok çeker. Çalışma sonucu çarpılma oranı
azdır. Su altında dayanıklıdır. Hava rutubetinin değişmesi halinde hiç dayanıklı değildir. Böyle yerlerde
kullanılmamalıdır. Böcekler ve mikroorganizmalar tarafından kolay yıkımlanır. Çok iyi işlenir. Parlak,
düzgün bir yüzey verir. Çok çatlar. Tutkalla iyi bağlantı kurar. Çok iyi boyanır ve iyi verniklenir.
AĞIRLIĞI: Hava kurusu, kızılağacın özgül ağırlığı yaklaşık olarak 0.60 gr/cm 3 tür. 　KULLANILIŞI:
Masif, kontra plak ve kaplama halinde kullanılır. En yaygın kullanıldığı olan kontra plak üretimidir.
Modelcilikte, takunya, oyuncak, sigara kutusu ve ambalaj yapımında, oymalı ve tornalı işlerde kullanılır.
Kaplamasından, boyanacak mobilyaların üretiminde de faydalanılır.

AKASYA YETİŞTİĞİ YERLER:

Akasya, Türkiye’de orman oluşturmaz. Dağınık halde, ağaçlandırma alanlarında ve parklarda yetiştirilir.
YAPISI: Göbek odunlu ağaçlar grubundandır. Dış odunu dar, iç odun geniştir. Yılhalkaları belirli ve çember
gözeneklidir. Öz ışınları özkesitte parlak görüntü verir, İlkbahar dokusunu oluşturan gözenekleri iridir. Ama
Sonbahar dokusu ince gözenekli ve koyu renklidir. Genellikle kahverengi olan sonbahar dokusu yüzünden
canlı damar desenleri yapar. Aynı nedenle yılhalkaları belirgindir. 　RENGİ: Dış odunu açık sarımsı
beyazdır. İç odunu geniş ve sarımsı yeşildir. Havada zamanla rengi değişir. Yeşil kahverengi olur.

ÖZELLİKLERİ:

Akasya sert bir ağaçtır. Dokusu sıkı ve sağlamdır. Esnektir. Yarılmaya karşı büyük direnç gösterir.
Vurulmaya ve sürtünmeye karşı direnci yüksektir. Zor işlenir. Değişik hava koşullarında bile en dayanıklı
ağaçlardan biridir. Çekmesi, çalışması dengelidir. Böcekler ve mikroorganizmalar tarafından kolay
yıkım olmaz. Rendelendiğinde düzgün ve parlak bir yüzey verir. Yağlı olduğu için özellikle su boyaları ile
zor boyanır. 　AĞIRLIĞI: Akasyanın hava kurusunun özgül ağırlığı yaklaşık olarak 0b70-0,90 gr/cm 3
arasında değişir. 　KULLANILIŞI: Su altı yeraltı inşaatlarda iyi sonuç veren bir ağaçtır. Araba yapımında,
alet saplarında, beden eğitimi aletlerinde kullanılır. Mobilyacılıkta özellikle tornalı, oymalı ve kakmalı
işlerde yararlanılabilir.

ÇINAR YETİŞTİĞİ YERLER:

Türkiye’nin hemen bütün bölgelerinde yetişir. Orman oluşturmaz. YAPISI: Çınar, göbek odunlu ağaçlar
grubundandır. Dış odunu geniştir. Dağınık gözeneklidir. Öz ışınlar çık belirgindir. Öz kesitte parlak ve iri
pulcuklar halinde görünür. Öz ışınları damar kesitteki görüntüsü gürgen ağacını andırır. Gözenekleri çıplak
gözle görülmeyecek kadar küçüktür. Belirgin damar deseni yapmaz. 　RENGİ: Dış odunu açık pembe
beyazdır. İç odunu açık kahverengidir.

ÖZELLİKLERİ:

Sert ve sıkı dokulu bir ağaçtır. Kururken kamburlaşır, çarpılır, çatlar. Değişik hava koşullarında dayanıklı
değildir. Kısa sürede çürür. Uygun ve düzenli ortamda dayanma süresi azdır. Fizik etkilere dayanımı
zayıftır. İşlenmesi bazen güçlük çıkarır. Rahat torna edilebilir. Çivi ve vida ile orta, tutkalla iyi bağlantı
kurar. Özellikle zımpara ile iyi perdah edilir. Boyanabilme yeteneği vardır, iyi verniklenir. 　AĞIRLIĞI:
Hava kurusu çınarın özgül ağırlığı 0.56 gr/cm3 tür. 　KULLANILIŞI: Çınar yapıların içlerinde doğrama
gereci olarak, mutfak eşyası yapımında, ambalaj sanayisinde kullanılır. Mobilya endüstrisinde kullanılması
kısıtlıdır. Tornalı ve kakmalı işlerde aranır.

KİRAZ YETİŞTİĞİ YERLER:

Karadeniz bölgesinde ormanlarda dağınık olarak kiraza rastlanır. Ancak Türkiye’de yaygın olarak
bahçelerde yetiştirilir. YAPISI: Kiraz, göbek odunlu ağaçlar gurubundandır. Dış odunu dardır. Dağınık
gözeneklidir. Gözenekleri, ilkbahar dokusunda iri, sonbahar dokusunda incedir. Yılhalkaları belirlidir. Düz
çizgili veya dalgalı damar desenleri yapar, ancak damar desenleri fazla belirgin görünmez, iz ışınları tek tek
görünmez. Gruplar oluşturarak yüzeye parlaklık verir. 　RENGİ: Kirazın dış odunu sarımsı pembe
beyazdır. İç odunu açık sarımsı kahverengidir.

ÖZELLİKLERİ:

Kiraz ince dokulu, sert sıkı bir ağaçtır. Zor yarılır. Rahat ve kolay işlenir. Fiziki etkilere dayanımı zayıftır.
Rendelendiğinde düzgün ve parlak bir yüzey verir. Kururken çok çeker. Açık havada dayanıklı değildir.
Uygunsuz koşullarda kısa sürede bozulur. Böcekler ve mikroorganizmalar tarafından kolayca yıkımlanır.
Gevrektir. Çivi, vida ve tutkalla bağlantı kurma yeteneği iyidir. İyi pedal edilebilir. İyi boyanır ve iyi
verniklenir. 　AĞIRLIĞI: Değişik aralıkta kiraz türlerine rastlanır. Hava kurusunun özgül ağırlığı ortalama
0.60 gr/cm 3 tür. 　KULLANILIŞI: Mobilya ve iç mimaride masif ve kaplama olarak kullanılır. Tornalı
kakmalı (Marküteri), oymalı işlerde, müzik aletleri ve bilimsel aletlerin yapımında modelcilikte aranan bir
gereçtir. Kaliteli işlerde kirazın yalnız göbek odunu kullanılmalıdır

MAUN YETİŞTİĞİ YERLER:

Maun ağacının vatanı Batı Hindistan ve Orta Amerika’dır. Afrika’da yetişir. Sıcak iklim ağacıdır Çoğunlukla
pazarlandığı yere veya gönderildiği limana göre isimlendirilir. Örneğin Küba maunu, Alaska maunu,
Bolivya maunu gibi. Bazen de yapısal özelliğine göre isimlendirilir. Sapelli maun, piramit maun, kırmızı
veya sarı maun gibi. 　YAPISI: Göbek odunlu bir ağaçtır. Türüne göre bazen çok iri, bazen orta irilikte
gözeneklidir. Gözenekleri dağınık düzendedir. Ama

Özışınları belirlidir. Çizgili, benekli, yollu, dalgalı, parıltılı
görünen Değişik maun cinsleri vardır. Dal diplerinden çıkarılan kaplaması, pratik maun adı ile satılır.
Piramit maun çok canlı damar süsleri taşır. Afrika maunu veya sepeti maun adı verilen türü, yön değiştiren
buruk büyümesi yüzünden ilginç bir yapısal özellik gösterir. Yanardöner, uzun parıltılı damarlar yapan bu
tür maunun masif ve kaplaması kullanıldığı eşyaya canlı bir görüntü kazandırır. Yıl halka sınırları belirli
biçimde birbirinden ayrılmaz. 　RENGİ: Dış odunu gri renklidir. İç odunu türüne göre sarı ile kırmızı
kahverengi arasında değişir. Kesildiği andaki rengi, havanın etkisi ile ve zamanla belirli oranda koyulaşır.

ÖZELLİKLERİ:

Sıkı yapılı, az esnek bir ağaçtır. Kolay ve temiz işlenir. Az çalışır, az çeker ve az çatlar. Bol tanelidir. Bu
yüzden en iyi boyanan ağaçlardandır. İyi verniklenir. Değişen hava koşullarında bile büyük dayanım
gösterir. Çivi, vida ve tutkalla bağlanır kurma niteliği iyidir. Böcekler ve mikroorganizmalar tarafından
kolay yıkımlaşmaz Oyma ve tornada başarılı sonuçlar verir. 　AĞIRLIĞI: Hava kurusu maunun özgül
ağırlığı yaklaşık olarak 0.50-0.60 gr/cm 3 tür. 　 KULLANILIŞI: Çok değişik amaçlarla kullanılabilecek,
üstün nitelikleri olan bir ağaçtır. Yapıların iç ve dış bölümlerinde doğrama, parke, merdiven yapımında.
Gemicilikte, müzik aletlerinde, tornalı, oymalı, kakmalı işlerde, modern ve klasik bütün mobilyalarda
masif ve kaplama olarak büyük bir kullanıma sahiptir.

GÜL YETİŞTİĞİ YERLER:

Doğu Hindistan, Batı Hindistan, Avustralya ve Brezilyada yetişir. 　YAPISI: Yetiştiği yere göre
isimlendirilen çok değişik türü vardır. Daha önce incelenen paduk ağacıda gül cinsindendir. Dağınık
gözenekli bir ağaçtır. Öz ışınları genellikle çıplak gözle görülmeyecek kadar küçüktür. Sıkı dokuludur. Bazı
türleri gül gibi kokar. 　RENGİ: Dış odunu açık sarıdır. İç odun çeşidine göre değişir. Avustralya gülü koyu
kırmızı damarlıdır. Ayrıca Brezilya gülü aynı renkte fakat daha canlıdır.

ÖZELLİKLERİ:

Sert ağaçlardandır. İşlenirken zorluk çıkarmaz, parlak ve düzgün yüzey verir. Bazı türleri yağlıdır. Değişik
havalara karşı oldukça dayanıklıdır. Haşereler karşı dayanıklıdır. Az çalışır, kolay yarılır. Kesici aletlerin
kesici ağzını köreltir. Tutkalla orta bağlantı kurar. İyi verniklenir. 　AĞIRLIĞI: Hava kurusu özgül ağırlığı
0.95 gr/cm3 tür. 　KULLANILIŞI: Küçük boyutlu oymalı, tornalı süs eşyalarında, kakmalı işlerde, sanat
değeri üstün mobilyalarda masif ve kaplama olarak kullanılır.

SATEN CEVİZ (AMERİKAN CEVİZİ) 　YETİŞTİĞİ YERLER:

Ağaç Çeşitleri Ve Kullanım Yeri Vatanı, Amerika Birleşik devletlerinin güney doğusu ve Meksika’dır. Amerika’da saten cevizi diye tanınır.
YAPISI: Rengi ve görünüşü, düzgün çizgili freze cevizi andırır. Göbek odunlu bir ağaçtır. Orta irilikte
gözenekleri vardır. Dağınık gözeneklidir. Özışınları belirsizdir. Damar desenleri yerli ceviz kadar hareketli
ve güzel değildir. Bozuk bir görünüş vardır. 　RENGİ: Bazen, soluk sarımsı kahverengi zeminde koyu
kahverengi damarlıdır. Damarların sayalaştığı da olur. Kesildiği andaki rengi, havanın etkisi ile ve zamanla solar, donuklaşır.

ÖZELLİKLERİ:

Oldukça sert ve sıkı yapılı bir ağaçtır. Kolay yarılır. Bünyesinde kauçuk benzeri bir madde bulunur. Ama Perdah
edilince, ipek parlaklığında düzgün bir yüzey verir. Görünüşü ve yapısal nitelikleri bakımından yeterli ceviz
kadar değerli değildir. Tutkalla bağlantı kurma niteliği zayıftır. Aletleri kesici ağızlarını çabuk köreltir. Zor
boyanır, iyi verniklenir. 　AĞIRLIĞI: Hava kurusu özgül ağırlığı 0.55 gr/cm3 tür. 　KULLANILIŞI:
Yetiştiği bölgelerde çok geniş bir kullanıma sahiptir. Masif körağaç, kontrplâk, kaplama, halinde mobilya
endüstrisinde değerlendirilir. Türkiye kaplama olarak mobilya üretiminde ve iç mimarîde, geniş ve uzun
yüzeylerin kaplanmasında kullanılır.

AHŞAP EVLER İÇİN ÇAM AĞACI;

Ağaç Çeşitleri Ve Kullanım Yeri Kozalaklıların çam giller familyasından olan ağaçlara ahşap evler 
genel olarak verilen addır. Çamlar değişik ortam şartlarında yetişerek ormanlar meydana getirirler. Ayrıca
yaz, kış yapraklarını dökmedikleri, havayı saflaştırdıkları için bahçelerde, parklarda da yetiştirilirler. Kuzey
memleketlerinin sert ikliminde başka ağaçlar barınamazken, bazı çam çeşitleri geniş ormanlar meydana
getirirler. Bununla beraber, tropiklerde de yetişen bazı çeşitleri vardır.

Fakat genel olarak çam ılık ve
bilhassa soğuk memleketlerin bitkisidir. Açıktohumlular şubesinden olan çamların birçok çeşitleri vardır.
Bunların hemen hepsi de iğne yapraklıdır. Belli başlı örneği sarı çamdır. Sarı çam Akdeniz ve Karadeniz
kıyısındaki ormanlarımızda 1200 m. den 1600 m.ye kadar olan yerlerde yetişen 40 m. kadar yükseklikte
sağlam bir ağaçtır. Doğuda 2600 m. yüksekliklerde de bu çeşit çamlara rastlanır. Sarı çamın gayet kuvvetli
kökleri gövdenin sağlamca yere tutunmasını sağlar.

Civardaki bütün besin maddelerini sömürdüğü için
yakınında pek bitki barınamaz. Gövdenin üzerinde kırmızı veya kahverengi kabuklar vardır. Bu kabuğu
sivri bir demirle oyarsak bir müddet sonra içinden hoş kokulu sarı yapışkan bir sıvı damlası çıkar, aşağıya
doğru uzar. Bu, çamın reçinesidir. Bitki bunu yarasını kapatmak, dış etmenlerden korumak için salgılar.
Reçinenin kokusu aynı zamanda böcekleri, sinekleri de uzaklaştırır.

Reçineli ağaçlar kolay tutuşup ahşap ev

yandığından bu çeşit ağaçların tahtası yakacak olarak kullanılır. Sarı çam her yıl tepesinden yanlara doğru
dallar verir. Ağacın uzaktan görünüşü piramidi andırır. Zamanla alttaki dallar kopar, tepedeki dallar kalır.
Çamın tepedeki tomurcuğu koparsa büyümesi durur. Keçiler, tırmanarak, fidanların tepe tomurcuklarını
yediklerinden, çam ormanlarına büyük zarar verirler. Sarı çam, ışığı çok sever, başka ağaçlardan sıyrılıp
daha bol güneş almak için göğe doğru yükselir. Çamın yaprakları iğne biçimindedir. Baharda yeni
yapraklar meydana gelir. Yazın tomurcukların gelişmesi durur. Kışın yapraklar tamamıyla dökülmez.

Ağaç Çeşitleri Ve Kullanım Yeri Yeni ahşap evin mevsimlik durumları 
yapraklar 2-3 yıl kadar kalır, belirli bir mevsime bağlı olmaksızın düşerler. Her çiçekli bitki gibi çamlar da
çiçekleriyle ürerler. Aynı ağaçta hem erkek, hem de dişi çiçekler olur. Çiçeklerin meydana gelmesi ağacın
ancak 20-25 yaşında başlar. Ormanda erkek çiçekler aynı zamanda olgunlaştıklarından keseciklerinde
bulunan çiçek tozlarını havaya saçarlar. Her çiçek tozunun iki baloncuğu vardır. Böylece, tozlar uzunca bir
müddet yere düşmeden havada uçarlar. Uzaktan bakıldığı zaman sarı bir bulut gibi görünen bu toz
yağmuruna halk arasında «kükürt yağmuru» denir, İşi biten erkek çiçeklerin bulunduğu başaklar kurur,
dökülür. Kozalak Nedir Kozalaklar çamın dişi çiçekleridir.

Ağaç Çeşitleri Ve Kullanım Yeri Baharda yeni çıkan dalların uçlarında
kozalaklar meydana gelir.

Kozalağın üstü, bir kiremit gibi üst üste sıralanmış, sert pullarla kaplıdır. Ama Her pul
bir meyve yaprağıdır. Meyve yaprağının iki yanı başka bitkilerde olduğu gibi kapanmayıp, tersine, açıkta
kalır. Bundan dolayı çamlar ve benzeri bitikler açık-tohumlulardandır. Havada uçuşan çiçek tozları bu
çiçeklere konunca döllenme meydana gelir. Dişi kozalağın önceleri sıkışık olan pulları döllenme zamanında
aralanır. Tozlar da aralarına dolar, ertesi yılın baharına kadar kalır. O zaman, dişi çiçeği döllendirir.
Kozalağın içinde tohumlar meydana gelir. Daha ertesi yıl kozalak kendiliğinden açılır, tohumları yere atar.
İşi sona eren kozalak da kuruyarak düşer. Ama

Tohumlar kanallı olduklarından rüzgârla her yana uçuşurlar.
Çam Nasıl Yetiştirilir Bahçelerde, parklarda çamlar fidandan yetiştirilir. Ormandaki genç fidanlar özenle
Yerden sökülür. Bunu yaparken dikkat etmeli, kökleri zedelememeye çalışmalıdır. Aynı zamanda, köke
hava aldırmamak için etrafındaki toprakları silkelememek gerekir. Bu fidan istenilen yere dikilir. Cami
bahçelerde tohumlarından da yetiştirmek mümkündür. Bunun için olgun bir kozalağı, baş aşağı, bir fıçı
toprağa dikmeli, bunu üç, dört yıllık oluncaya kadar ılık bir yerde bulundurmalıdır. Yeter derecede
kuvvetlendiği anlaşıldıktan sonra asıl yerine götürülür. cam-çeşitleri

Çam Çeşitleri Sahil çamı. —

Sarı çama benzer. Sıcak yerlerde, denize yakın yüksekçe yerlerde yetişir. Yurdumuzda İstanbul, Marmara, Karadeniz
kıyılarında çok bulunur. Toroslar ’da da 2000 m. yüksekliğe kadar olan yerlerde de rastlanır. Ama

Sarı çamdan
başlıca farkı kozalaklarının sapsız, daha büyük, iğne yapraklarının da daha uzun olmasıdır. Fıstık çamı. —
Yapraklı dalları bir şemsiye gibi ağacın tepesinde toplanmıştır. Denizden en aşağı 500 m. yükseklikteki
yerlerde bulunur. Akdeniz, Ege, Marmara Denizi kıyılardaki ormanda çokça bulunur. İstanbul’da
Boğazlar ve Adalar’da bulunan çamlar bunlardandır.

«Çam fıstığı» denilen yağlı, lezzetli tohumlan toplanıp
satılır, pilâvlara, dolmalara konur.

Akçam —

Daha çok, dağlık yerlerde yetişir. Dallan düzgün ve düz
olduğundan uzaktan sivrice bir piramidi andırır. İğne yaprakları öteki çamlardakinden daha düz, daha
kısadır. Yurdumuzda Kuzeydoğu ’da, Doğu’da bulunan bir türü vardır.

Karaçam. —

Birçok bakımlardan
akçamı andırır. Ayrıca yurdumuzda Uludağ’da çoktur.

Lâden. —

Görünüşü akçama benzerse de daha kısa, daha
eğik dalları vardır. Kozalakları pullanmadan yere düşer. Lâden 50-60 m. kadar yükselir. Gövdesi düzdür.
Kerestesi, reçinesi çok makbuldür. Kozalakları aşağıya doğru sarkıktır.

Venedik çamı. —

Çok iri, kuvvetli
bir çam cinsidir. 2000 m. yüksekliğe kadar olan yerlerde görülür. Tatlı yeşil yaprakları vardır, Kışın
yaprakları dökülür.

Kaliforniya çamı. —

Dünyanın en yüksek ağaçlarındandır, boyu çok kere 100 metreyi geçer.

Öyleki daha çok, Kaliforniya ormanlarında bulunur.

Köknar. —

Ormanlarımızda pek çok sayıda olan bu ağaç akçama benzer.
Karadeniz kıyılarında, Uludağ’da, Kazdağı’nda Balıkesir Bolu çok bulunur. Yaprakları teker teker
sıralanmıştır. 2, 3 cm. kadar uzunluktadır. Kozalakları silindir biçimindedir, dalın üzerinde dik durur.
Kerestesinden daha çok kağıt yapımında faydalanılır. Faydaları Çam birçok bakımlardan faydalı bir
bitkidir. Çıra ve yakacak olarak kullanıldıktan başka reçinesinden de faydalanılır. Reçine endüstride çok
kullanılan bir maddedir, terementin ruhu çıkartılır. Ayrıca, çamlar yakılarak elde edilen isten de baskı
mürekkebi yapılır. Bundan dolayı, çam ormanlarına aşırı bir dikkat göstermek gerekir. Bu ağaçların
dallarını kesmemek, gövdeyi gelişigüzel yaralamamak lazımdır. Ama

Zedelenen ağaçlar zamanla kuruyup gider. Karavan modelleri
Her çam fidanını söküp bahçeye taşımak çok kere iyi bir sonuç vermez. Elverişli gelişme şartları
bulamadığından genç fidan çürüyüp gider. Doğu illerimizde bazı kimseler önce baltayla ağacın gövdesini
yararlar, sonra da tamamen kuruyunca yakmak üzere keserler. Buna halk arasında «boğma» denir. Çam
ormanlarına çok zarar veren, kısa zamanda geniş ormanları kurutup yok eden zararlı bir yöntemdir. Tıpta
Çam, eskiden olduğu kadar, bugünkü doktorlukta da yeri vardır. Çam tomurcuklarının kaynatılmış
suyu mesane ve böbrek hastalıklarında sancıyı dindirmek için kullanılır. Ayrıca, ciğerlerinden hasta
olanlara, yakınında geniş çamlıklar bulunan yerlerde, çam kokulu saf hava teneffüs etmeleri tavsiye edilir
Tüm hakları Dost Ahşap a aittir.